De keuze om van God te zijn. 

5 jaar geleden kwam ik erachter dat ik niet geloofde in God. Ik gebruik hier de woorden ‘erachter komen’, omdat ik niet het gevoel had dat ik hier zelf voor koos. Alles wat ik op de middelbare school geleerd had, in combinatie met mijn vrienden, hobby’s en interesses, maakten dat het geloof en de Bijbel voor mij waren uitgegroeid tot een absurd concept dat ik moest geloven om mijn plek te behouden in het gezin, de kerk en Urk als geheel.

Wanneer een vriend of vriendin een ongelooflijk verhaal aan je vertelt, kies je niet om dit wel of niet te geloven, maar voor jezelf voel je of het verhaal wel of niet waar is. Op dezelfde manier legde ik de schuld voor mijn ongeloof niet bij mezelf. Ik merkte dat ik vaak teruggreep op het feit dat echt geloof van boven moet komen, en dat God me wel terug zou halen als Hij dat wilde.

In Markus 11 zegt Jezus tegen zijn discipelen: ‘Heb vertrouwen in God. Ik verzeker jullie: als iemand […] niet twijfelt in zijn hart, maar gelooft dat gebeuren zal wat hij zegt, dan zal het ook gebeuren.’ Jezus geeft ons hier de opdracht om actief ons vertrouwen in God te leggen. Ik zie hier de ware betekenis in van wat het betekent om te geloven. Het is voor mij niet meer het aannemen van zaken die ik beschouw als absurd, maar het kiezen om mijn leven in Zijn handen te leggen.

Op 28 maart 2021 heb ik openbare belijdenis gedaan van mijn geloof. Soms is het nog moeilijk om te geloven, en dan vraag ik God of ik goed bezig ben, en wat ik anders moet doen. Gelukkig weet ik nu dat ik niet door iets in mijn geloof voor God rechtvaardig ben, maar alleen door de betaling van Jezus Christus. Ik hoef alleen nog te kiezen om dit aan te nemen.

Matthias Oost (23 jaar).