Column: Jongeren aan het woord!

Ik zat eens in de middagdienst van Zingen in de Zomer. In het Kerkje aan de Zee komen dan veelal wat oudere mensen samen om, aan de hand van verzoeknummers, een uurtje te zingen en te luisteren naar een kleine overdenking. Ik was daar op een vakantiedag; warm weer, geen school, geen stress en zorgen. Het lied ‘k ben reizend naar die stad werd aangevraagd en iedereen zong uit volle borst mee. Ontroerend vond ik het om te zien hoe iedereen zijn/haar verlangen naar ‘daar omhoog’ via dit lied uitte. Ze keken er naar uit om voor eeuwig bij Hem te zijn.
Ikzelf zong ook mee in het Kerkje, al was dat met minder overgave dan mijn medebezoekers. Eerlijk gezegd kan het voor mij soms nog wel even wachten. Zo heb ik nog een verlanglijstje dat ik eerst wil afvinken, denk aan (als het zo mag zijn) het krijgen van eigen kinderen of zelfs kleinkinderen. En als je kinderen hebt kan ik mij voorstellen dat je die graag wil zien opgroeien. Zo stippel je je eigen leven al helemaal uit en komt elke onderbreking hiervan eigenlijk ongelegen.
Zoals ik het nu beschrijf is misschien wel heel kort door de bocht, maar dit gezegd hebbende rijst bij mij dan toch de vraag: kijk ik er écht naar uit om voor eeuwig bij Hem te zijn?
Wat als jij wist dat Jezus morgen terugkomt, komt Hij dan gelegen?
Marcelle de Boer-van der Sloot (27)

Print your tickets