De mis in de Sint-Baafskathedraal

De eerste zondag van het nieuwe jaar bracht ik door in Gent, België. Samen met mijn vrienden besloot ik een mis bij te wonen in de indrukwekkende Sint-Baafskathedraal. Bij binnenkomst werden we naar de crypte onder de kathedraal geleid, een ruimte vol historie en mystiek. Veel rituelen waren verwacht: het slaan van kruistekens, het aansteken van kaarsen en een prominente aandacht voor de Heilige Maria.

Wat me echter het meest raakte, was de inclusiviteit en diversiteit van deze katholieke gemeenschap. In de kerkbanken zaten zowel mensen in traditionele kleding als sloebers. Tijdens de gebeden werd overgestapt van Nederlands naar Frans, Engels en zelfs Latijn, wat de rijkdom aan nationaliteiten binnen de gemeente benadrukte. De warmte van deze gemeenschap was opvallend. Twee van mijn vrienden kregen zelfs een actieve rol in de mis: zij mochten de schalen met matses naar de priester brengen voorafgaand aan het avondmaal.

Aan het einde van de dienst vond het kyriegebed plaats, een afwisseling van gesproken en gezongen smeekbeden. Er werd gebeden voor de wereldwijde kerk en voor alle christenen, ongeacht hun afkomst of omstandigheden. Dit moment voelde als een diepe verbondenheid, wat mij deed beseffen dat we allen deelnemen aan hetzelfde lichaam van Christus.

Wat begon als een toevallige deelname aan een katholieke mis, groeide uit tot een bijzondere ervaring van eenheid. Het herinnert mij eraan dat, hoewel de vormen van onze tradities kunnen verschillen, we door ons geloof met elkaar verbonden zijn. Het is een krachtige les om mee te nemen in het nieuwe jaar: in de kern zijn wij één, als delen van hetzelfde lichaam, gedragen door dezelfde genade.

Belinda Post (20)