Het enige moment wat je ooit zal hebben is nu – leer los te laten

We meten ons leven met drie fenomenen: het verleden, het heden en de toekomst. Als je iemand vraagt over zichzelf te vertellen, kun je de antwoorden ook in deze drie begrippen categoriseren. Iemand in de laatste levensfase zal voornamelijk vertellen over wat hij gedaan heeft in het verleden, maar als je een kind vraagt wat hij wil worden als hij later groot is, gaat het over de toekomst.

We leven in een stroom van tijd. Constant worden we voortgeduwd van gister naar vandaag, en van vandaag naar morgen. We worden geboren bij hoofdstuk A, en sterven bij hoofdstuk Z. Ons hele leven wandelen we door een boek heen, dat deels voor je geschreven is en deels door jezelf geschreven wordt. Misschien ben je nog niet zo heel oud, maar je kan al wel bijna bij het laatste hoofdstuk zitten van jouw boek. Is dat iets waar je je druk om moet maken? Ik denk het niet, maar ik begrijp het wel. In werkelijkheid, hoezeer we onszelf kunnen verliezen in het verleden of de toekomst, is er maar één moment echt, en dat is nu.

Ik voel zelf enige wrijving bij die gedachte, wat denk ik komt omdat het lijkt op de gedachte ‘leef in het moment’. Dit wordt vaak geassocieerd met dat je maar één keer leeft en moet doen waar je zin in hebt zonder je ergens druk over te maken. Als christen wordt er daarentegen van je verwacht uit te zien en rekening te houden met de terugkomst van Jezus en op basis daarvan onze acties en handelingen te baseren. Toch denk ik dat het ook als christen goed is om bij de gedachte stil te staan dat alleen het hier en nu écht is.

Of ik me er nu druk om maak of niet, ‘morgen’ komt evengoed wel. De zon zal ondergaan en weer opkomen, met of zonder mij. En wanneer de zon weer opkomt, zal het begrip ‘morgen’ weer een nieuwe betekenis hebben, die van de dag daarna. Dus stel niet uit. Morgen is per definitie een begrip van tijd wat altijd in de buurt is, maar je nooit zult bereiken.

Het is niet moeilijk om te beseffen dat we gisteren niet kunnen veranderen. Wat dat betreft is dat wat er 2000 jaar geleden geschiedde, afgelopen zomer, of wat je tien minuten geleden aan het doen was, allemaal hetzelfde: geschiedenis. Het staat vast en veranderen is onmogelijk. Fouten die je hebt gemaakt zijn niet meer terug te draaien, kansen die je hebt gemist niet meer in te halen. Het is wel wat moeilijker om te beseffen dat we bijna net zo min controle hebben over morgen. Toch valt er weinig controle uit te voeren over morgen, en hoe meer je dat probeert, hoe minder het lukt. Dingen proberen te controleren die buiten je controle liggen, is als fijn zand dat je in je hand probeert vast te houden. Hoe harder je knijpt om het niet te verliezen, des te meer je het door je vingers zal voelen wegglippen.

Voor ons om in het moment te leven, het hier en nu, betekentdat we al onze misstappen uit het verleden en alle onzekerheden over wat nog komen gaat, bij God mogen neerleggen. Het enige wat dan nog overblijft is het hier en nu. Besef je de keuze die dat met zich meebrengt? Pak je nu die uitgestrekte arm vast, kies je nu voor God?

‘Wat de toekomst brengen moge, mij geleidt des Heeren hand.’

Gert Jan van der Gugten (24)