In de voetsporen van Petrus, wat een genade!

Twee weken geleden waren wij met de lidlare-groepen van de GKU een weekend naar Balk om ons daar gezamenlijk te verdiepen in het leven en de belijdenis van Petrus. Tijdens het voorbereiden van de kerkdienst werd ons gevraagd om een levenslijn te maken van Petrus’ leven en daaruit een rode draad te nemen.

Wat ons opviel in deze Bijbelstudie is dat Petrus eigenlijk driemaal een vorm van belijdenis doet. De eerste keer wanneer Jezus hem samen met zijn broer Andreas roept en zegt: ‘volg Mij!’ Petrus laat dan de netten vallen en volgt Hem. (Mattheüs 4:18-20)

De tweede keer is Petrus met Jezus en de discipelen in het gebied van Caesarea Filippi. Jezus stelt daar eerst de vraag wie de mensen zeggen dat Hij is, waarop verschillende antwoorden volgen. Dan vraagt hij: ‘Wie zegt ú dat Ik ben?’, waarop Petrus antwoordt: ‘U bent de Christus, de Zoon van de levende God’. (Mattheüs 16:13-20)

Een derde keer vindt plaats bij de zee van Tiberias na Jezus’ opstanding. Petrus heeft Jezus dan eerder driemaal verloochend. Daarom vraagt Jezus hem driemaal: ‘Simon, zoon van Jona, houd je van Mij?’, waarop Petrus driemaal belijdt dat hij van Jezus houdt. (Johannes 21:15-17)

Ik vond dit persoonlijk zo bijzonder. We weten namelijk dat Petrus een nogal opvliegerig karakter had en ook zeker momenten heeft gekend waarin zijn geloof niet zo sterk was of waarin hij zelfs beweerde Jezus niet te kennen. Petrus’ (geloofs)leven heeft dus, net als het onze, ups en downs gekend. En tóch blijft Jezus hem omarmen en geeft Hij hem zelfs de opdracht Zijn lammeren en schapen te weiden. En zo is het ook voor ons: Hij laat ons niet vallen, maar omarmt ons en zet ons juist in in Zijn Koninkrijk als wij bij Hem komen met onze ups en downs.

Wat een genade!

Broeders en zusters, allen een gezegend paasweekend gewenst!

Elloise Bakker (25)