Wereldwijd

Afgelopen week kregen we het jaarlijks ouderlingenbezoek bij ons thuis. We praatten een uur vol over school en werk, we evalueerden wat preken van de afgelopen tijd en bespraken wat we nou eigenlijk vinden van de nieuwe dominee. Klokslag half negen opende één van de ouderlingen de Bijbel die het afgelopen uur voor hem had gelegen op tafel. Hij begon te lezen, en voor ik hoorde wat er nou precies gelezen werd, klonk een aantal woorden me bekend in de oren. ‘’Hij liet Zijn stem klinken: de aarde smolt weg.’’ Later besefte ik me dat dit de woorden zijn uit Psalm 46, de Psalm die ik voor het eerst bewust las toen ik vorig jaar mijn tijd doorbracht in Nieuw-Zeeland voor een discipelschapstraining en Bijbelschool.

Ik zou na een aantal maanden aan de andere kant van de wereld weer teruggaan naar mijn oude vertrouwde leven. Althans, ergens in mijn achterhoofd dacht ik God zo goed te kennen dat ik wist dat Hij toch wel andere plannen had. Want als je eenmaal de stap maakt om alles achter te laten wat je kent, dan moet God dat wel gebruiken toch? Dat waren de verhalen die ik kende, en ook de getuigenissen die ik hoorde van mensen die ik ontmoette. Mensen waar ik tegenop keek, wereldreizigers, cultuurveranderaars en echte evangelisten. Toch stapte ik na negen levensveranderende maanden het vliegtuig weer in, richting de Bult.

En nu woon ik weer thuis, bij mijn ouders. Ik ben weer aan het studeren en werk op Urk, voor nog minimaal twee jaar. Het duurde even voor ik accepteerde dat ik weer terugging naar mijn oude vertrouwde omgeving. Dat ik voor mijn gevoel een versnelling terug heb moeten schakelen en dat mijn dagen zich langzamerhand weer hebben gevuld met dingen die voor mijn gevoel niet allemaal direct te maken hebben met God en Zijn koninkrijk. Als ik dan de woorden uit Psalm 46 lees, besef ik me dat ik geen idee heb. Geen idee hoe groot God is, wat Hij met me van plan is en met al die dingen die zo onbelangrijk lijken. Als Zijn stem de aarde doet wegsmelten, maakt het zoveel niet uit op welke wereldhelft ik zit.

‘’Want de Heere van de legermachten is met ons; de God van Jakob is voor ons een veilige vesting.’’ – Psalm 46:12

Ruth Oost (20)