Een paar weken geleden waren ze weer bij mij in de klas, de bijbelopa’s. Bejaarde mannen die zich geroepen voelen om langs scholen te gaan om bijbels uit te delen. De oudste van het stel was 83 jaar en slecht ter been. Zo schuifelde hij door de gangen van de school met een karretje vol bijbels achter zich aan, richting mijn lokaal. Oude mannen, vol verhalen, ze noemen zichzelf de Gideons, want net zoals Gideon zijn zij maar met weinig tegenover een hele wereld waar het woord van God verkondigd moet worden. Deze Gideons doen dit werk al jaren en ze komen ook al jaren bij mij in de brugklas met hun bijbeltjes en hun bijzondere verhalen. Maar één verhaal is me altijd bijgebleven want het raakte mij diep!
Jaren geleden verdronk een 15-jarige jongen in een zwembad. De ouders van deze jongen waren zwaar getraumatiseerd vanwege dit plotselinge enorme verlies. Het heeft maanden geduurd voordat de ouders de kamer van deze jongen konden betreden en de eerste spullen konden gaan opruimen. De laatste maanden voor zijn sterven waren moeilijk geweest voor het gezin. De jongen was een opstandige puber, wilde niets meer met de kerk te maken hebben en leek zich van God nog gebod ook maar iets aan te trekken. Bij het opruimen van de kamer vonden de ouders echter een klein verweerd bijbeltje, een bijbeltje van de Gideons… Het bijbeltje was duidelijk meerdere malen gelezen, er waren teksten onderstreept en er was in geschreven en het handschrift was van hun zoon… Achterin een Gideon bijbeltje staat een soort van geloofsbelijdenis met daaronder de ruimte om een datum in te vullen en een handtekening eronder te zetten. Zo geeft de eigenaar van het bijbeltje aan dat Jezus ook zijn of haar, Heer en Heiland is! De datum in het bijbeltje was van vlak voor de jongen zijn sterfdag… en daaronder de jongen zijn handtekening… Wat heeft dit de ouders een enorme troost gegeven.
Ik moest denken bij dit verhaal aan de tekst van 1 Johannes 5:12-13 “Wie de Zoon heeft, heeft het leven; wie de Zoon van God niet heeft, heeft het leven niet. Deze dingen heb ik u geschreven aan u die gelooft in de Naam van de Zoon van God, opdat u weet dat u het eeuwige leven hebt en opdat u gelooft in de Naam van de Zoon van God.”
In deze tijd zijn er weer verschillende belijdenisdiensten in onze gemeente. Wat een blijdschap en een vreugde kan dit brengen dat misschien na wat stormachtige jaren, jongeren nu de keuze hebben gemaakt om belijdenis te doen. Het kan echter ook mensen verdriet doen, omdat hun jongeren nooit of nog niet die stap hebben gemaakt… In het pastoraat kom ik ook veel jongeren met vragen tegen, vragen rondom het geloof. Het geloof lijkt niet te rijmen met de wereld om hen heen. Ik kom ook veel twijfel tegen, maar één vraag die ik ze altijd stel is, “wie is Jezus volgens jou?” En heel vaak komt dan toch met horten en stoten er uit… de Zoon, de Zoon van God!
Gemeente, ik geloof dat het allemaal onze taak is om dat aan de ander door te geven, wie Jezus voor ons is. Ik zie namelijk iets van de liefde van Jezus terug in die 83-jarige bijbelopa die vol vuur vertelt over zijn redder en zijn God! En één ding kan ik u vertellen; een pure boodschap vanuit het hart laat jongeren niet onbewogen, het raakt hen hoe dan ook! Ik wil u dan ook allemaal vragen om dit aan onze jongeren door te geven, knoop eens een gesprek met ze aan dichtbij of verder weg en vertel hen eens wie Jezus voor u is! Dit moet toch niet zo moeilijk zijn, want hoe gaat het spreekwoord ook alweer? Waar het hart vol van is…
Sjoerd Bakker, Jongerenpastor.